Wie hebben het voor het zeggen in deze wereld? Zijn dat de dictators van schurkenstaten, of de president van grote landen zoals Amerika? Ik geloof niet dat onze leiders het voor het zeggen hebben, maar de grote multinationals, de wapenhandel, lobbyisten of de oliehandel.
In 2006 bracht De Volkskrant een boek uit waarin de 200 meest invloedrijke Nederlanders werden aangeduid als ‘De Elite’. Het enige criterium was dat deze top-200-personen hun invloed op niet-democratische wijze hadden verkregen. Het onderzoek dat in opdracht van de Volkskrant is uitgevoerd door TNS NIPO (www.tns-nipo.com) bestond onder andere uit een enquête die onder 400 personen is uitgevoerd. Van deze genomineerde elite werkten er in totaal 277 mee om tot een top 200 te komen voor het boek genaamd: “De Elite, de top 200 van invloedrijkste Nederlanders”(Wilco Dekker en Ben van Raaij, 2006).
“Dit is de wereld van de ‘bestuurlijke elite’: een relatief kleine groep landgenoten die in eerdere functies zijn sporen heeft verdient in politiek, openbaar bestuur of bedrijfsleven en die nu, veelal achter de schermen, actief is in besturen, raden van toezicht, raden van commissarissen en adviescommissies. Deze mensen duiken vaak ook op in meerdere sectoren, waar men elkaar voortdurend tegenkomt en invloed uitoefent op het beleid.” (Wilco Dekker en Ben van Raaij, De Elite, de top 200 van invloedrijkste Nederlanders, p 20)
Met andere woorden de macht van het kapitalisme. Zo schrijft de Volkskrant jaarlijks een bijlage over de Top200. De schaduwmacht van de niet gekozen mensen die achter de schermen actief zijn in besturen, raden en commissies. (De Volkskrant, Vonk bijlage, 17-11-2012)
Beweegreden
Ik ben op dit onderwerp gekomen na het lezen van het boek Dieren eten van Jonathan Safran Foer. Hierin staat uitvoerig beschreven hoe de vleeslobby te werk gaat en ervoor zorgt dat alle negatieve kanten van de industrie worden weggemoffeld. Hoe de Amerikaanse regering bewerkt wordt om mee te werken in het belang van de industrie ipv in het belang van mens, milieu en dierenwelzijn. (Jonathan Safran Foer, Dieren eten, 2009, pp 160-161)
We worden dagelijks voorgelogen dat zuivel drinken zo goed voor je is, maar is dat werkelijk zo, of is dit wat de zuivelindustrie ons wil laten geloven? (Jonathan Safran Foer, Dieren eten, 2009, p 159) Het schijnt dat in werelddelen waar melk geen hoofdbestanddeel van de voeding is, minder botontkalking en botbreuken voorkomen dan in de Verenigde Staten. (Jonathan Safran Foer, Dieren eten, 2009, p 161)
Als we teruggaan naar het verleden dan zien we dat de tabaksindustrie, het jarenlang voor elkaar gekregen heeft, de bevolking voor te liegen dat tabak helemaal niet slecht is. In het begin beweerden ze zelfs dat het juist gezond was en lieten ze afbeeldingen maken van huisartsen die sigaretten rookten.
“it was the Golden Age: cigarette ads featured endorsements from dentists, doctors, babies and even Yankees slugger Mickey Mantle.” (Randy James and Scott Olstad, Juni 2009)
Of neem nu de asbestindustrie. In 1950 is er al ontdekt dat er verhoogd kankerrisico bestaat bij het gebruik van asbest, maar het heeft nog 43 jaar geduurd voordat er een asbestverbod kwam. Tot dat oordeel komt advocaat Bob Ruers in zijn proefschrift over asbest waarop hij aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam promoveerde. De overheid stond erbij en keek er naar en liet zich in de luren leggen door de machtige internationale asbestindustrie die met veel geld voor lobby en het inhuren van pr-bedrijven succesvol twijfel zaaide. (RF Ruers, 2012)
En zo zijn er talloze voorbeelden te noemen waarin het geld belangrijker is dan mensenlevens of ons milieu. Drie December 2012 zond de VPRO – Tegenlicht nog een documentaire uit Big Boys Gone BANANAS!* over de film Bananas!* waar de filmmaker op allerlei manieren werd geïntimideerd en gedwarsboomd zijn film niet uit te brengen. (Fredrik Gertten, 2011) De film, Bananas!* (Fredrik Gertten, 2009) is een documentaire die gaat over een rechtszaak die twaalf Nicaraguaanse plantagearbeiders hebben aangespannen tegen de grote fruitfabrikant Dole Food. De vrijheid van meningsuiting kwam sterk in het geding.
